" กาลเวลา " 12 / 12 / 12

.. สายลมฤดูหนาว
ดอกไม้สาวซึ่งแย้มบาน
อ่อนไหวและอ่อนหวาน
แต่งโลกสวยอยู่หลากสี
.. ดวงตาสวยน่ารัก
ระหว่างวรรคคำกวี
คือหนึ่งดวงมณี
ประดับในจินตนา
.. ชีวิตค่อยเคลื่อนไหว
โดยเปึนไปตามกาลเวลา
ตามฝันอันใฝ่หา
ตามเส้นทางและวิถี
.. ความฝันอันสวยใส
ค่อยผ่านไปแต่ละปี
เคลื่อนจักรราศี
อยู่เช่นนั้นชั่วกาลสมัย
.. ชีวิตและวัยวัน
มีความฝันและมีไฟ
เธอฝันประการใด
ขอจงได้ดังที่ฝัน... ?
ปล. ไม่มีใครที่จะย้อนเวลาคืนกลับมาเพื่อจะแก้ไข
ทุกเรื่องราวที่เคยผิดไป ไม่มีใครจะฉุดรั้งเวลามัน
ผ่านมา เพื่อจะผ่านไป แต่ชีวิตคนยังมีให้ก้าวไป
เก็บความเจ็บไร้ในกาลเวลา..
โดย ลุงใหญ่ 12:12:12