Friday, September 28, 2012

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 8 (แรงบันดาลใจ)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 8 (แรงบันดาลใจ)

แรงบันดาลใจ ...
ความมีตัวตนที่แท้จริง คือ สิ่งที่เราต้องตามหา
เพราะหากไร้ความเป็นตัวตน..ก็เหมือน มิตรแท้ ขาดจุดยืน
     และ ถ้าไม่มีจุดยืนชีวิตก็ไม่มั่นคง

การตามหาสิ่งที่เป็นตัวตนเราจริง ๆ นั้น
เป็นเรื่องยากสำหรับคนที่ไม่รู้จักตัวเอง
แต่มันจะกลายเป็นเรื่องง่ายเพียงแค่เราลืมตาขึ้น

      ทำความรู้จักกับสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา
ลองเก็บกระเป๋าและออกเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง
บางทีตัวเราอาจค้นพบแรงบันดาลใจโดยบังเอิญ

ถ้าเรายังคงหลับตาก็จะไม่มีวันได้เห็นแม้แต่เงา
      เปิดตาให้กว้าง ... ขยายทัศนคติ
ไม่ปิดกั้นความคิด ไม่กลัวที่จะฝัน
เคารพ  ยอมรับ  รู้จักตัวเอง

แล้วคุณจะพบว่าตัวตนไม่ได้อยู่ที่ไหนไกล
แต่มันหลบอยู่ในซอกหนึ่งของหัวใจก็เท่านั้น

     เพียง พา มัน ออก มา
และจงใช้ความมั่นใจเป็น  " กุญแจ " ไขประตู
... แต่่ใช่คนที่ค้นพบตัวตนจะประสบความสำเร็จเสมอไป
ความสำเร็จ คือ สิ่งที่เราต้องใฝ่หา
ซึ่งพลังผลักดันเราไปสู่ความสำเร็จ
ก็คือสิ่งที่เรียกว่า  " แรงบันดาลใจ "
28-09-55  โดยลุงใหญ่

Sunday, September 23, 2012

ภุมรา - มาลี โดยลุงใหญ่ ตอนที่ ๓ (จบบริบูรณ์)

... มาลีโรยร่วงลงดินสิ้นราคา
    ภุมราโผผิน-บินจากจร ... 

... ความเดิมตอนที่ ๒  คือ
    
                 อันสันดานเดิม เดิมเหล่าชายใคร ใครก็รู้
                 เรื่องเจ้าชู้ ไม่มีหยุดสุดเฉลย
                 ตั้งแต่หนุ่มจนตกกระไม่ละเลย
                 ถ้าอยู่เฉย เฉยเกรงคนลดหมดโลกกัน....? จบตอนที่ ๒

... ภุมรา - มาลี ... ตอนที่ ๓ 

     @ เกิดเป็น (หญิง) ต้องหยิ่งและแหนหวง
          เรื่องล้ำล่วง - ต้องผ่านการ - คัดสรร
          แม้ถูกรักรุกเร้าเคล้าเข้ารำพัน
          ต้องใจมั่น - (คิด) - ตรองให้จงดี

                   เจอ  (บุรุษ)  สุดเลิศ  " ที่ไม่ธรรมดา " ก็ควรรับ
                   แต่ถ้าสับ - ปลับ เข้ามาชิดต้องคิดหนี
                   ต้องรู้รับ .. รู้ไล่ .. ให้เข้าที
                   ทำให้ดี ดี  ก็จะรอดปลอดหมู่มาร
         
           มวลดอกไม้ - ไร้จิต - คิดเลี่ยงหลีก
           ไม่อาจปลีกหลบพวก  (ภมร)   ซ่อนความหวาน
            แต่ .. สตรี ..   มี   " สติ  "  ตริตรองมาน
            จะชมชาน  ไม่รัก - งามก็  ตามใจ  @  

  ... จบบริบูรณ์ ... 
     

    

Friday, September 21, 2012

... นาฬิกา ...

... เข็ม ของ นาฬิกา ... 

นาฬิกา  มีส่วนประกอบอยู่ ๓ ประการ ดังนี้คือ...
๑. เข็มวินาที         หมายถึง    การบอกเวลาที่เป็น วินาที เปรียบเสมือนการทำงานใน   (ระดับต้น)
๒. เข็มนาที           หมายถึง    การบอกเวลาที่เป็น นาที   เปรียบเสมือนการทำงานใน  (ระดับกลาง)
๓. เข็มชั่วโมง        หมายถึง    การบอกเวลาที่เป็นชั่วโมง  เปรียบเสมือการทำงานใน   (ระดับสูง)
นาฬิกา ถ้าขาดองค์ประกอบทั้ง ๓ ประการนี้ไป ก็จะไม่เป็นนาฬิการที่สมบูรณแบบของนาฬิกา...

     นั่งมองหน้าปัดของ " นาฬิกา "
    เข็มวินาทีเดินอย่างไม่มีวันรู้จักเหนื่อย
มันก็คงยังเดินต่อไปเรื่อย ๆ เพื่อดึงให้ (-เข็มนาที-) เดินตามมัน
แม้จะต้องเดินจนครบหนึ่งรอบกว่า -เข็มนาที- จะเลื่อนตาม

    แต่มันก็ไม่เคยหยุดความพยายาม
ถึงแม้ -เข็มนาที- จะเดินตามมันแล้ว
แต่มันก็ยังคงเดินต่อไปเรื่ิอยๆตามธรรมชาติของมัน
ด้วยความหวังที่จะให้ (-เข็มชั่วโมง-) ขยับตามมาด้วย
แล้วความพยายามของมันก็เป็นผล
เมื่อเข็มโมงเริ่มเคลื่อนไหว

   การพยายามทำอะไรสักอย่าง
แม้ผลลัพธ์จะไม่แสดงออกมาโดยทันที
แต่ถ้าเรามีความมุ่งมั่นและเชื่อว่าทำได้
สักวันสิ่งนั้นจะปรากฎให้เห็น
ขอแค่ไม่ถอย และ หมดหวัง (ไม่ยอมหมดหวัง)

ขอแค่ไม่อ่อนแอและหยุดความฝัน
ความสำเร็จ ก็จะ ใจอ่อน ยอมมาหา

ถ้าเชื่อว่าจะไม้แพ้..เราก็จะไม่แพ้
       ถ้าเราเชื่อว่าชนะ ... เราก็จะชนะ (ต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะชนะ)
หัวใจก็จะดึงดูดความสำเร็จเข้ามาเอง ... สุดท้ายก็จะได้พบสุข แบบสุด สุด ... 
แด่เธอ ณ มิตรแท้ ... 
20 : 55 
โดยลุงใหญ่ ของ Buddy 21- 09 - 55



Thursday, September 20, 2012

"ธรรมชาติของใจ"


"Get Closer"


"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 1 (อย่าบังคับ)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 1 (อย่าบังคับ)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 2 (อย่าบังคับ)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 2 (อย่าบังคับ)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 3 (โง่)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 3 (โง่)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 4 (ลองสังเกตดู)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 4 (ลองสังเกตดู)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 5 (จุดยืน)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 5 (จุดยืน)

Tuesday, September 18, 2012

" มิตรแท้ กับ Buddy "

หญิง กับ ชาย จะเป็นเพื่อนกันโดยเปิดเผยได้ไหม ตามทฤษฎีของพลาโต

... มิตรแท้ กับ Buddy ... โดยลุงใหญ่

     หญิง กับ ชาย จะเป็นเพื่อน กัน โดย เปิด เผยได้ทุกประการไม่มีอะไรห้าม เพราะความเป็นมิตรแท้ที่ดีนั้น
มิได้อยู่ที่  (เพศ)  หรือมี เพศ  เป็นเครื่องจำกัดขอบเขต แต่มันขึ้นอยู่ที่มีนิสัยต้องกัน และ มีรสนิยมที่ตรงกัน
มีความปรารถนาที่ดีต่อกันและกัน..
      ข้อสำคัญนั้นอย่าแก่พลาโต ไปมากนักเพราะพอนึกถึง พลาโต ก็ต้องทำให้นึกถึงความเป็น ผู้หญิง กับ ผู้ชาย
และอะไร  ต่อ  มิอะไร ไปจิปาถะ หรือบางทีก็จะทำให้เสียมิตรแท้ และ เสียมิตรภาพที่ดีดีไป..
      ถ้าคุณอยากมี เพื่อน ก็นึกถึง เพื่อน เท่านั้นก็พอ อย่าไปนึกว่าเขาเป็น ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จนยุ่งไปเปล่า ๆ
และอีกอย่างหนึ่งที่จะต้องระหวังก็คือ (ปากคน) ถ้าหาก ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย คบหากันฐาน "มิตรแท้"  จริง ๆ 
ก็อาจจะมีคนนินทาว่าร้ายไปต่างๆ นานาก็เป็นได้..
       มีทางเดียวเท่านั้นที่จะทำได้ในกรณีนี้  คือ ไม่ต้องไปสนใจ และไม่ต้องไปถือสามาเอามาเอามาเป็นอารมณ์
เราจะเป็นอย่างไร หรือไม่เป็นมันก็ขึ้นอยู่ที่ตัวตนของเราเอง..
        และมันก็มิได้ไปขึ้นอยู่บนหัวกบาลของใคร ๆ หรือ อยู่ที่ปากคนว่า ถ้าตัวเราเองทำใจได้อย่างที่ว่านี้แล้วมัน
ก็หมดปัญหาไปชีวิตเราก็จะราบรื่นขึ้นอีกมากมาย...  แด่เธอ ณ "มิตรแท้" ผู้น่ารัก 18-09-55

Monday, September 17, 2012

ภุมรา - มาลี โดยลุงใหญ่ ตอนที่ ๒


... มาลีโรยร่วงลงดินสิ้นราคา
    ภุมราโผผิน-บินจากจร ... 

     @ โบราณช่างเปรียบเทียบผู้หญิงเป็นดอกไม้
          ผู้ชายไซร้ภุมริน-บินสับสน
          ดอกไม้... ดอกไหนสวยรวยรูปรสสุคนธ์
          ก็บินวน-ชมชิมลิ้มผกา

                                         ครั้นสิ้นรสหมดหวานเหลือชานเหี่ยว
                                         บินโฉบเฉี่ยวหาใหม่-ตามประสา
                                         มาลีโรยร่วงลงดินสิ้นราคา
                                         ภุมราโผผิน-บินจากจร

            อันสตรีงามเด่นเมื่อเป็นสาว
            เหมือนถึงคราวเชิญชิมลิ้มเกสร
            ทั้งเรือนร่างหน้าตาชวนอาวรณ์
            ทุกบทตอนยั่วชายให้หมายเชย

                                        อันสันดานเดิม เดิมเหล่าชายใคร ใครก็รู้
                                        เรื่องเจ้าชู้ ไม่มีหยุดสุดเฉลย
                                        ตั้งแต่หนุ่มจนตกกระไม่ละเลย
                                        ถ้าอยู่เฉย เฉยเกรงคนลดหมดโลกกัน....? จบตอนที่ ๒
                             


         

Sunday, September 16, 2012

ภุมรา - มาลี โดยลุงใหญ่ ตอนที่ ๑


... มาลีโรยร่วงลงดินสิ้นราคา
    ภุมราโผผิน-บินจากจร ...

ผู้คนทั่วไปชอบเปรียบผู้หญิงว่าเหมือน "ดอกไม้"  แล้วเปรียบผู้ชายว่าเป็น "ผึ้ง  หรือ แมลง" 
อะไรพวกนั้นดูดีๆก็เข้าท่าดี.... เพราะดอกไม้... แทบทุกๆ ดอกสวย สวย ทั้งนั้น เหมือนกับผู้หญิงไม่มีผิด

"ดอกไม้"  กับ "แมลง" เป็นของคู่กัน ... เพราะธรรมชาติจัดการมาให้

.... ดอกไม้สวย  หอม เพื่อล่อให้แมลงเข้ามาหา พอแมลงเข้ามาทำธุระเสร็จสิ้นก็บินจากไป ....

"ดอกไม้"  ก็เกิดลูก เกิดผล สมดั่งความตั้งใจ งานนี้ทั้งสองฝ่ายมีแต่ได้กับได้ ไม่มีใครเสีย

ผู้ชาย กับ ผู้หญิง ก็ถูกธรรมชาติจัดให้มาเป็นของคู่กันเช่นเดียวกัน ต่างฝ่าย ต่างก็ดึงดูดกัน และ ต้องการกันและกัน

แต่เรื่องของผู้ชาย กับ ผู้หญิง มันไม่ง่ายเหมือน ดอกไม้ กับ แมลง มีอะไรๆ ที่สลับซับซ้อนมากมายนัก
ทำดีก็ดีกันไป  ทำไม่ดีก็เสียไป

ในสมัยก่อน ผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน (ผู้ใหญ่) มักจะเตือนลูกสาวหลานสาว เอาไว้ว่า (จงเป็นดอกไม้ ที่เลือกแมลง) 
ถ้าขืนรับไม่เลือก หรือ รับไม่อั้น สักวันจะต้องช้ำใจไปจนตัวตาย เพราะนอกจากลูกคนจะไม่เหมือนลูกไม้แล้ว 
เผลอ ๆ  คนก็จะกลายเป็นดอกไม้ ไปจริงๆ

แต่ในสมัยนี้ ผมว่าน่าจะเตือนผู้ชายด้วยเหมือนกันว่า ถ้าไปดอมดมดอกไม้เลือก ก็มีสิทธิ์เสียผู้เสียคนได้เหมือนกัน
ดูห่าง ห่าง นึกว่าดอกหน้าวัว  พอหลวมตัวแล้วถึงรู้ว่าเป็นดอกอุตพิด...เจอกันไปหลายรายแล้วนะครับ...? 17-09-55









"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 7 (ความเข้าใจ)

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ"
ตอนที่ 7 (-ความเข้าใจ-)...
ความเข้าใจ...
จะช่วยให้หลุดพ้นจากพันธนาการ
ที่เรียกว่าความผิดหวังทั้งหมด
ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
สิ่งแรกที่ควรทำคือ..
มอง..เขาอย่างเข้าใจ
ไม่ใช่มองแต่ความล้มเหลว
แน่นอน..
...
ความเสียใจย่อมเข้ามาทักท้าย
แต่สิ่งที่เขาต้องการคือ กำลังใจ..
เพื่อปลอบโยนให้คลายความเศร้า
แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ "ความเข้าใจ"
ก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน
แล้วจะไม่มีใครใคร..ต้องเสียน้ำตา
13-06-55

"แค่เจ็บใช่ว่าจบ" ตอนที่ 6

เล่าเท่าที่รู้... เรื่อง "แค่เจ็บใช่ว่าจบ"

 ตอนที่ 6 (-โชคชะตา-)
มนุษย์หลายๆคนเชื่อใน ..รักแรกพบ..
หรือที่เรียกกันว่า ..พรหมลิขิต..
เป็นเรื่องจริงที่ไม่มีใครหลีกหนี
สิ่งที่ถูกกำหนดมาแล้วได้
...โชคชะตากำหนดให้
คนสองคน ได้มาพบกัน..
เพียงแค่พบกันเท่านั้น
แต่..ความรักไม่ได้ถูกใครอื่นกำหนดไว้..
...
มีแค่..คนสองคน..ที่สร้างมันขึ้นมากันเอง
อย่าโทษใครหากทุกอย่างมันพังทลายลง
ไม่ใช่ความผิดของคุณทั้งสอง..
และไม่ใช่ความผิดของโชคชะตา
คิดไว้เสมอว่าเราทำดีที่สุดแล้ว..
...การที่ความรักถึงจุดอิ่มตัว
จนต้องแยกจากกันไปจริง จริง
ไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจ
แต่มันเป็นเรื่องปกติที่ต้องมีจุดจบ
หลังจากการเริ่มต้น "แค่เจ็บใช่ว่าจบ"
3-06-55

... ไม่มีใคร "เหงา" แค่เราคุยกัน ...

...  ความเหงา และ ความห่างไกล มันเข้ามาทำร้ายใจใครสักคนได้ไม่น้อยเลย..จริง จริง
จนบางครั้งความเหงาทำให้เราเหม่อลอย ไม่เป็นอันทำอะไรบ้างในบางวัน

     ดังเช่นในคืนนี้ ขณะที่ใจเริ่มปลดปลง.. จนมีสติคิดได้ ผมก็ขอบันทึกความคิดไว้ในบล๊อกแห่งนี้
เพื่อกันลืม

     เหตุใดหนอ.. ทำไมคนเราต้องคอยแต่วันที่ได้เจอกัน ถึงจะมีความสุข
                      ทำไมตัวเราไม่ทำทุก ๆ วันให้มันมีความสุขได้ไหม

     เหตุใดหนอ.. เราต้องบำรุ่งร่างกายด้วยยา หรือ (ยาใจ) และ อาหาร เพื่อให้ร่างกายอยู่ได้สบายดี
                      แต่กับเรื่องข้างใน ควรรู้ว่า  สุข - ทุกข์  นั้นอยู่ที่เท่าทันปัจจุบันแค่ไหน ดูใจตัวถ้วนถี่ดีหรือยัง
                      ยา-ของ-ใจ   ชื่อน่าจะดูคล้าย ๆ กับยาโบราณที่มีชื่อยาว่า "ทัมใจ"
  
     " ทัมใจ " 
     ทันใจ ... เพื่อทำใจ
     ถ้าตัวของเรารู้เท่าทันใจ ... ก็คงจะทำใจทัน
     อาจจะเป็นการทำใจในแบบเซน ... ที่ว่ากันว่า
     ทำโดยไม่ได้กระทำใด ๆ ๆ 
     อาจจะเป็นเพียงการหยุด ... หยุด อารมณ์ให้เป็น 
     หยุดให้เห็นความว่าง ... 
     ถึงแม้จะยังเห็นได้บ้างเพียงชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี

                     เมื่อใจเราขยับเข้าใกล้ความสงบ ก็คงคล้ายกับรถขยับเข้าเกียร์ว่าง
                     ขยับเกียร์หัวใจให้ว่าง ๆ ให้รถของเราได้หยุดพักบ้าง
                     เพราะบางทีเราก็ไม่รู้ว่า เราจะรีบห้อตะบึงไปหาความสำเร็จอะไรทำไมหนักหนา
                     หากเราบอกกับตัวเองได้ว่า "ความสุข" เกิดขึ้นตอนเรารู้จัก "พัก" และอยู่นิ่ง ๆ ๆ 
                     หาใช่การตั้งหมุดหมายปลายทางสู่แห่งหนตำบลใดไม่ 
                     เมื่อเราต่างปักธงของเราลงที่ใจ

     ... ความสุข ความสงบ ก็ไปถึงได้ ... 
         ในวันนี้ ... ที่นี่ ... ทันที

ไม่มีใครเหงาแค่   " เรา " คุยกัน 
บางที  " เรา " ที่ว่าอาจจะเป็นเพียง   " ตัว "     กับ    " หัวใจ "   ของเราเองก็เป็นได้ 
และเมื่อหัวใจเรารู้ว่าต้องการอะไร

ตัวเราเองก็คงไม่เหงาอีกต่อไป
แล้วตัวของ  มิตรแท้  กับ  Buddy  ละ   ได้คุยกับหัวใจของตัวเองกันแล้วหรือยัง 
...  ไม่มีใคร  "เหงา "   แค่เราคุยกัน  ...