เวทนา... เปนปัจจัยให้เกิดตัณหา โดย..ลงใหญ่

ใ* เวทนา เปนปัจจัยให้เกิดตัณหา *

-: คนเราที่ต้องเปนทุกข์(ทุกขอริยสัจ) หรือที่ต้องเวียนว่าย ตายเกิด เปนเพราะยังติดอยู่ในบ่วงของเวทนานี้เอง

-: โดยเฉพาะ ตัณหา หรือ ความทะยานอยากซึ่งเปนเหตุแห่งทุกข์นั้น

-: เปนความทะยานอยากในเวทนาเปนสำคัญ

-: หากธรรมชาติของชีวิตไม่มี เวทนา โดยเฉพาะ ทุกขเวทนา แล้ว ธรรมใดๆ ก็ไม่มีความหมาย และไม่มีความจำเป็นต้องศึกษาและปฎิบัติธรรมแต่ประการใด

-: นอกจากนั้น โดยธรรมชาติ สุขเวทนา ยังเปนอาหาร หรือ สิ่งที่หล่อเลี้ยงจิต ให้มีพลังที่จะสร้างสรรค์ ใและกระทำกิจต่างๆได้อย่างมีประสิทธิภาพได้ 

-: เหมือนกับที่ร่างกายที่จะต้องมี และต้องการมีปัจจัย 4 ที่เปนสิ่งหล่อเลี้ยงจึงจะดำรงอยู่ได้อย่างเปนปกติสุข

ปล. " จิตของ ผู้มีสุข ย่อมตั้งมั่น "

-: ทุกๆ ชีวิตของปุถุชนทั่วไปจึงขาด

" สุขเวทนา " ที่หล่อเลี้ยงจิตไม่ได้ เพราะขาดไปแล้ว จิตจะไม่ตั้งมั่น จะซัดส่าย หวั่นไหว ดิ้นรน ไม่พร้อมที่จะทำหน้าที่ต่างๆ อย่างมีประสิทธิภาพ และหากขาดความสุขไปนานๆ จิตก็จะแห้ง เฉา ซึม ขาดพลังความคิดสร้างสรรค์ 

-: หรืออาจออกอาการไปในทางตรงข้าม คือ ก้าวราว เกรี้ยวกราด และนำไปสู่โรคซึมเศร้า โรคจิต และโรคประสาท ได้ในที่สุดฯ

จาก.. ลุงใหญ่

๑ ตุลาคม ๒๕๕๘

** เนื้อหาสาระของความคิดนั้น จะผิดถูก ตรง ไม่ตรง ดีไม่ดี อย่างไร ก็เป็นเรื่องของความคิด และขึ้นอยู่ที่ผู้อ่านว่าจะตัดสินอย่างไรด้วย เป็นสิทธิส่วนบุคคล ลุงใหญ่ บันทึกไว้เพื่อกันลืมเท่านั้น มิได้ตั้งใจจะสอนอะไรกับใคร ๆ ทั้งสิ้นครับ **