แห่งไหน...ไกล
สุดขอบสายรุ้ง
ทาบฟ้า...งาม
แห่งนั้น
ฉันจะติดปีกบิน
ข้ามฟ้า...ไป
ฉันอยากสัมผัส
ละอองของดาว
พรางพราวนภา
เหนือปุยเมฆไกล
ไกล...โพ้นโลก
ไล่โศกมลาย
เคล้ากับสายลม
พร่างพรมละออง
ของความเข้าใจ
รวมใจ...มั่น
แห่งนั้น...ไกล
สุดขอบสายรุ้ง
ไม่ท้อยาม
ยากทุกข์ทน
จะฝ่าทน ข้ามไป
จาก.. ลุงใหญ่
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๘
** เนื้อหาสาระของความคิดนั้น จะผิดถูก ตรง ไม่ตรง ดีไม่ดี อย่างไร ก็เป็นเรื่องของความคิด และขึ้นอยู่ที่ผู้อ่านว่าจะตัดสินอย่างไรด้วย เป็นสิทธิส่วนบุคคล ลุงใหญ่ บันทึกไว้เพื่อกันลืมเท่านั้น มิได้ตั้งใจจะสอนอะไรกับใคร ๆ ทั้งสิ้นครับ **
No comments:
Post a Comment