บทเรียนสอนใจ _ ที่ตายทั้งเป็น

บทเรียนสอนใจ.. ที่ตายทั้งเป็น

เหตุเกิดที่ จังหวัดนครศรีธรรมราชฯ

วันนี้ร่างกายดำรงอยู่ด้วยความเปราะบางอย่างมากที่สุด...?

ขอโทษที่ทำให้เหนื่อยกาย และเหนื่อยใจครับ

ทุกครั้งที่มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นมาจริงๆนั่นมักจะเป็นสิ่งที่ไม่อาจบรรยายออกมาได้...?

ความสุขจึงเป็นชั่วขณะที่มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น แล้วเราไม่อาจพูดออกมาได้ว่ากำลังเกิดอะไรอยู่ และอะไรเกิดขึ้นมาก่อนหน้านั้น 

ความชัดเจนเป็นเรื่องของจิตใจ ความสุขเป็นเรื่องขององค์รวม ทุกอย่างที่มีชีวิตอยู่ล้วนสับสนเสมอ มีเพียงสิ่งที่ตายไปแล้วเท่านั้นที่รู้สึกอะไรได้ชัดเจน...?

จงให้สิ่งใหม่ๆ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ในชีวิต แล้วตายจากอดีตเรื่อยไปให้ตลอด มันจบสิ้นลงแล้ว ! เมื่อวานก็คือเมื่อวาน และไม่อาจย้อนกลับมาได้ หากเรายึดติดกับอดีต เราจะตายไปพร้อมกับมัน อดีตจะกลายเป็นหลุมฝังศพเราเอง ไม่รู้ว่าเราจะเปิดใจกับสิ่งที่กำลังจะเข้ามาในชีวิตได้มากแค่ไหน หรือแค่มี เท่าที่มีลมหายใจ และความตายทั้งเป็นมันไม่เคยมีชีวิตอยู่จริงๆนะมันก็เท่านั้นเอง ทุกอย่างล้วนเป็นเช่นที่ควรจะเป็น ในชั่วขณะที่เรายอมรับตัวเอง ทุกอย่าง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

.. ขอให้มีชีวิตอยู่ยังไม่ให้เลย..

ปล่อยฉัน ...ฯ

ปล่อยให้ฉันเป็นอย่างนี้เถอะที่รัก

ปล่อยให้ฉันได้รู้จักความทุกข์เอง

ปล่อยให้ฉันสัมผัสความรำเข็ญ

ปล่อยให้ฉันได้เป็นอย่างฉันเป็น

ปล่อยให้ฉันได้เป็นอย่างฉันเป็น

ปล. บางชีวิต...

ไม่ควรก้าวหน้า

หรือถอยหลัง

แต่ควรเรียนรู้ "นิ่ง" ให้เป็น

เพื่อรอจังหวะเวลาที่เหมาะสม..

โดย.. ลุงใหญ่

๒๐ มกราคม ๒๕๕๘

** เนื้อหาสาระของความคิดนั้น จะผิดถูก ตรง ไม่ตรง ดีไม่ดี อย่างไร ก็เป็นเรื่องของความคิด และขึ้นอยู่ที่ผู้อ่านว่าจะตัดสินอย่างไรด้วย เป็นสิทธิส่วนบุคคล ลุงใหญ่บันทึกไว้เพื่อกันลืมเท่านั้น มิได้ตั้งใจจะสอนอะไรกับใคร ๆ ทั้งสิ้นครับ **